تقوای الهی آثار چندی دارد که از جمله آن ها می توان به نوری اشاره کرد که بدان انسان راه خویش را می یابد و می پیماید. خداوند می فرماید: یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَآمِنُوا بِرَسُولِهِ یُؤْتِکُمْ کِفْلَیْنِ مِنْ رَحْمَتِهِ وَیَجْعَلْ لَکُمْ نُورًا تَمْشُونَ بِهِ وَیَغْفِرْ لَکُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِیمٌ ؛ اى کسانى که ایمان آورده اید از خدا پروا دارید و به پیامبر او بگروید تا از رحمت خویش شما را دو بهره عطا کند و براى شما نورى قرار دهد که به [برکت] آن راه سپرید و بر شما ببخشاید و خدا آمرزنده مهربان است (حدید، آیه 28)
در این آیه خداوند بیان می کند که تقوای الهی مومنان موجب می شود تا آنان از دو رحمت الهی و نیز نور و آمرزش خاص الهی برخوردار شوند.
این نوری که انسان با تقوای الهی به دست می آورد، نه تنها چراغ راه است، بلکه خود همانند وسایل نقلیه عمل می کند و انسان را در مسیر تعالی و معنویت حرکت می دهد. در حقیقت این نور خود ابزار و وسیله نقیله است همانند براقی که پیامبر(ص) بدان نشست و به آسمان قرب الهی و معنویت رفت و اسراء و معراج داشت. کسی که به این نور دست یابد، می تواند در سیر و سلوک معنوی با این نور طی طریق نماید. پس این نور خاص افزون بر این که حقایق را روشن می کند، هم چنین خود ابزاری برای حرکت و مشی و رفتن آدمی است.
خداوند در آیه 21 سوره بقره، راه دست یابی به تقوای الهی را اعمال عبادی دانسته و می فرماید: یَا أَیُّهَا النَّاسُ اعْبُدُوا رَبَّکُمُ الَّذِی خَلَقَکُمْ وَالَّذِینَ مِنْ قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ؛ اى مردم پروردگارتان را که شما و کسانى را که پیش از شما بوده اند آفریده است پرستش کنید باشد که به تقوا گرایید.
عبادت همان انجام اعمالی است که در قالب شریعت بیان شده است. انجام واجبات و مستحبات و ترک محرمات و مکروهات و حتی گاه مباحات مانند خوردن و خوابیدن و گفتن.